Een nieuw verhaal
16 februari 2021Een van de lastige personen uit een verhaal zijn voor mij die personen waar je maar geen vat op kunt krijgen. Ze zitten in je hoofd, ingeklemd in de plooien van je hersenen. En zie ze maar eens los te wrikken...
Momenteel schrijf ik aan een manuscript over iemand die gevangen wordt gehouden door een geheim.Ik kwam erachter dat ik deze persoon helemaal niet kende. Dat klinkt vreemd, omdat de protagonist van je verhaal al in je hoofd zit, maar op een of andere manier kwam het er niet uit.
Toen ben ik gaan ‘daten’. Voor er nu verkeerde dingen over mij gedacht gaan worden, ik heb mijn hoofdpersoon een aantal vragen gesteld.
Ik doe net of we tegenover elkaar zitten met een kopje koffie en dan schrijf ik op wat de ander zal antwoorden op mijn vragen. Je moet wel een beetje (?) fantasie hebben. Voor je het weet, zijn er zo hele bladzijden volgeschreven met wetenswaardigheden over iemand die alleen bestaat in je hoofd. Het is wonderlijk wat er dan gebeurt.
Hier is een voorbeeld:
| ‘Oefen je ooit voor een telefoongesprek wat je gaat zeggen?’ ‘Meestal niet, ik heb ooit, jaren geleden, ik woonde toen al hier, een telefoongesprek van vele dagen gehouden, in mijn hoofd wel te verstaan, alle mogelijke scenario’s passeerden de revue. Toen ik eindelijk de moed had verzameld om te bellen, met trillende vingers het nummer had ingetoetst, na eindeloos overgaan de klik van het opnemen hoorde, de stem die zei, ‘hallo?’, toen wist ik het niet meer, en deed ik wat ik vroeger ook zou doen, ik verbrak de verbinding. Die stem was zo zacht, zo open alsof ik verwacht werd, ze bracht me terug in de tijd. Naar de liefde, daarna was er de pijn.’ |
Voer voor psychologen?
